'
Temat dniaKolejny Konkurs Wielkanocny dla Kół Gospodyń już za nami Gmina DrwiniaKonkurs Wielkanocny Bezpieczeństwo publiczneSzpital w Bochni. Zoperowano pacjenta z ogromnym guzem nowotworowym
Województwo Małopolskie25 LAT POLSKI W NATO

W drodze do BetlejemDrukuj



Okres adwentu jest oczekiwaniem: nie tylko dla wierzących w powtórne przyjście Chrystusa 0dkupiciela, ale również dla tych, którzy nie myślą: o Narodzeniu Jezusa, Jego Zmartwychwstaniu i Zesłaniu Ducha Świętego. Wszyscy czegoś oczekują. Chrześcijanie czekając na Jezusa, okres adwentu nazywają radosnym oczekiwaniem. Inni oczekują szczęścia, które ma wartości przemijające, bardzo często krótkotrwałe.


A to, że w życiu człowieka jest to okres ważny i ciągle żywy, narosła wokół Adwentu spora otoczka, - wypełniona obrzędowością, przekazywaną tradycyjnie coraz to nowym pokoleniom.
Ongiś Adwent trwał podobnie jak Wielki Post 40 dni. Zaczynał się na świętego Marcina i trwał do narodzenia Pana Jezusa w Betlejem. Ksiądz Tischner przypomina, że w zapisach Syrokomli, od czasów króla Łokietka, w czasie staropolskich rorat ustawiano siedmioramienny świecznik, a świece zapalali w czasie ówczesnego adwentu kolejno: król, prymas, senator, szlachcic, żołnierz, kupiec i rolnik, wypowiadając formułę: ”Jestem gotów na Sąd Boży”.
Na wsiach grając na ligawkach (instrument podobny do trombity,) budzono ludzi na roraty, śpiewając:

Boże wieczny, Boże żywy, Odkupicielu prawdziwy –
Wysłuchaj nasz głos płaczliwy.
O niebieskie góry mnogie, spuście rosę na ubogie,
Dajcie nam zbawienia drogę.


W latach międzywojennych na Śląsku, powszechnym zwyczajem było wieszanie pod sufitem, nad lampą, - na stole, w pierwszą niedzielę adwentu wieńca uplecionego z gałązek jedliny i świerku. Cztery świece w wieńcu zapalano podczas obiadu w kolejności, w każdą niedzielę adwentu.

Wielkiego szczęścia i wyróżnienia doznałem, kiedy mogłem iść śladami Chrystusa po Ziemi Świętej, ziemi obiecanej przez naszego Niebiańskiego Pana, ludowi Izraelskiemu. Znaleźć się w Galilei, w miejscu zwiastowania, w miasteczku Nazaret, gdzie Jezus spędził swoje dzieciństwo, żeglować wodami jeziora Genezaret, aby dotrzeć do miejsca Narodzenia Jezusa, do Betlejem, było i jest nadal dla nas, - wówczas pielgrzymujących, czymś niebiańskim, pozostawiających na zawsze znamię.

Z Nazaretu rozpoczynamy pielgrzymowanie po Ziemi Świętej, z Krainy gdzie „ ..Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca pełen łaski i prawdy (J1.14)

W Nazarecie odkrywamy miejsca i ślady życia Świętej Rodziny. Tu dotykamy miejsc w domu. Józefa i Maryi, gdzie Jezus wzrastał wśród ludzi w łasce u Boga. Pracował w warsztacie swojego Ojca i opiekuna Józefa. Tu rozpoczynał działalność publiczną.
Miejsca uświęcone przez Jezusa i Marię oraz Józefa zostały otoczone czcią już przez pierwszych chrześcijan, którymi w większości byli Żydzi. Bazylika Zwiastowania - wystawiona w miejscu gdzie mieszkała Maryja, dom i warsztat Józefa, - obecnie muzeum, sadzawka gdzie spotkał Anioł Maryję, miejsce zwiastowania, synagoga, to miejsca gdzie człowiek przeżywa tamte ewangeliczne czasy.
Bazylikę Zwiastowania stanowią dwa kościoły: dolny z Grotą Zwiastowania oraz górny dedykowany Maryi, - Matce Słowa, które stało się ciałem. Dolny kościół jest kościołem dla pokory, posłuszeństwa Maryi. Górny natomiast symbolizuje hymn o Jej tajemnicy, Jej wywyższenia jako Bożej Rodzicielki.

Żegnając Nazaret i Galileę, w której to krainie tyle głębokich i niezapomnianych chwil przeżyliśmy, przeprawiamy się statkiem przez Genezaret, - nazywany również morzem Tyberiackim, i dalej przez Kafarnaum, Jerycho, pustynię Judzką, rzekę Jordan, jedziemy w rejon dzisiejszej Autonomii Palestyńskiej, do miejsca Narodzenia Jezusa Chrystusa, do Betlejem. Zatrzymujemy się na punkcie granicznym. Żołnierze z uśmiechem pozdrawiają nas, zezwalają na dalszą jazdę.

A więc jest Betlejem.
Miejsce narodzenia Jezusa, a także wcześniej urodzonego tu biblijnego Dawida, - z namaszczenia Pana, króla Izraela. Tu w Betlejem wypełniły się proroctwa: „A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze wśród plemion judzkich ! Z ciebie wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu” (Mi 5.1)

Jesteśmy w Betlejem, w małym miasteczku, gdzie przyszedł na świat Chrystus – Emanuel, Książe Pokoju. Trzy kilometry od Betlejem zatrzymujemy się w wiosce Beit Sahur gdzie znajduje się Pole Pasterzy, miejsce będące świadkiem zdarzeń związanych z Bożym Narodzeniem. Tu znajdowały się w pobliżu pastwisk groty, które były wykorzystywane na schronienia owiec. Dziś spełniają rolę kaplic, w których pielgrzymi uczestniczą w celebracjach mszy pasterskich, przed udaniem się do Miejsca Narodzenia Jezusa. Według Ewangelii św. Łukasza, pasterze pilnujący swoje stada zostali natchnieni przez anioła, że w Betlejem w mieście Dawida narodził się Zbawiciel. Uzgodnili, że muszą zobaczyć, a więc „Pójdźmy do Betlejem i zobaczymy co tam się zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił”

W czasie naszej pasterskiej mszy, (chociaż w miesiącu wrześniu) w grocie „IN EXELSIS DEO”, śpiewaliśmy nasze polskie kolędy, przywołując nastrój Bożego Narodzenia:

Bracia patrzcie jeno, jak niebo goreje.
Znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje.
Rzućmy groty, warty, stada, niechaj nimi Pan Bóg włada
A my do Betlejem, do Betlejem.


Jedziemy całą grupą do Betlejem .

Emil z Gliwic
Adwent 2017

Komentarze

Brak komentarzy. Może czas dodać swój?

Dodaj komentarz

Nick:




Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?

Reklama

Pogoda

pogoda

Ankieta

Brak przeprowadzanych ankiet.