Letum non omnia fruit

Początek listopada, to dni w których oddajemy się wspomnieniom i tęsknotom za Tymi co odeszli na drugą stronę życia. Wspominamy ich jako tych którzy żyli w przyjaźni z Bogiem i przeszli do Pana w stanie łaski uświęcającej lub po prostu dali się porwać Bogu. Taka jest wiara każdego chrześcijanina.

W dniu Wszystkich Świętych wspominamy tych co odeszli, w aureoli świętości. Każdy z nas przez Chrzest święty został powołany do świętości, do ciągłej przyjaźni z Bogiem. Chrześcijanin ma pamiętać, że człowieczeństwo jest uświęcone przez Stwórcę. Dlatego winien żyć w przekonaniu, że cokolwiek czyni, czyni dla swego Stwórcy. W oktawie Wszystkich świętych, i nie tylko, musimy zrozumieć, że największą zasługą świętych jest to, że zapominając o sobie, dali się porwać Bogu, że Bóg działał przez nich.

To potwierdzamy o naszych bliskich i bardzo bliskich, w drugim dniu listopadowym. Wspominamy ich jako ludzi prawych, którzy żyli w przyjaźni z Bogiem, przeszli do Pana w stanie łaski uświęcającej lub inaczej: za życia na ziemi dali się porwać Bogu. Taka jest wiara każdego chrześcijanina. Nawet jest powiedzenie, że o zmarłych nie mówi się źle. Wszystkim wybaczamy i prosimy o wybaczenie. Dzień Zaduszny traktujemy jako dzień, który przypomina nam o miłości


Kwiaty i znicze na grobach zmarłych, nam znanych i nie znanych, mających oznaczone miejsca pochówku i tych, których bezimiennie i nie na oznaczonym miejscu pochowano, niech będą dla nas chwilą zadumy nad przemijaniem, bo śmierć nie kończy wszystkiego, jak głosi sentencja w tytule tego rozważania.

Wybaczajmy wiele innym, wobec siebie bądźmy rygorystyczni.
Ignoscas alias multo, nihil sibi.

A ja całkiem przyziemnie: podziwiam artyzm fotografii - niektóre naprawdę godne podziwu - gratulacje dla Autora. Słowa uznania również dla wszystkich, którzy przyczyniają się do pięknego wystroju naszego cmentarza.