Wincenty Witos - urodził się 21 stycznia 1874 r. w Wierzchosławicach.
Działalność społeczną i polityczną rozpoczął w rodzinnej wsi i w powiecie tarnowskim. W 1905 r. został członkiem Rady Powiatowej. W 1907 r. został wybrany na zastępcę do austriackiej Rady Państwa. W następnym 1908 roku był już posłem do sejmu galicyjskiego i wójtem Wierzchosławic. W trzy lata później, w 1911 r. wybrano go na posła do parlamentu austriackiego.
W pierwszych dniach niepodległości Wincenty Witos stanął na czele Polskiej Komisji Likwidacyjnej - pierwszego rządu polskiego, jaki powstał w Krakowie w dniu 28 października 1918 r. dla ziem byłego zaboru austriackiego.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w pierwszych wyborach do Sejmu Ustawodawczego w 1919 roku, został wybrany posłem, obejmując przewodnictwo Klubu Poselskiego PSL "Piast". Stał się równocześnie, jako prezes PSL "Piast", jedną z czołowych postaci II Rzeczypospolitej, politykiem dużego formatu, sięgającym po najwyższe godności w państwie.
Wincenty Witos w latach demokracji parlamentarnej II Rzeczypospolitej trzykrotnie piastował funkcję premiera Polski. Po raz pierwszy został powołany na urząd premiera 24 lipca 1920 r. Obejmował ster państwem w najbardziej krytycznym momencie na froncie wojny polsko - bolszewickiej, w obliczu groźby utraty dopiero co zdobytej niepodległości. Zakończenie wojny i ustalenie granic Polski było najważniejszym zadaniem Rządu Obrony Narodowej, kierowanego przez wójta z Wierzchosławic. W okresie rządów Witosa uchwalona została w dniu 17 marca 1921 r. Konstytucja, zwana marcową, która zakończyła proces zmagań o kształt ustrojowy II Rzeczypospolitej. Zawarcie traktatu ryskiego z Rosją Radziecką, kończącego wojnę na wschodzie, przeprowadzenie plebiscytu na Śląsku i uchwalenie konstytucji, to najważniejsze osiągnięcia pierwszego gabinetu Witosa.
28 maja 1923 r. Witos ponownie stanął na czele rządu, tworząc koalicję parlamentarną z partiami prawicowymi. Po raz trzeci objął tekę premiera 10 V 1926 r. Przeciw temu rządowi, w trzecim dniu jego funkcjonowania, wystąpił zbrojnie marszałek Józef Piłsudski. Po kilku dniach walk na ulicach Warszawy, wojsk wiernych rządowi z siłami marszałka Piłsudskiego - Witos z prezydentem państwa, Stanisławem Wojciechowskim podali się do dymisji. Zamach majowy był dla Witosa ogromnym przeżyciem i wstrząsem. Był z przekonania politykiem legalistą, a przejęcie władzy drogą przemocy uważał za gwałt i duże niebezpieczeństwo dla młodego państwa polskiego.
(info_tpww)
(foto_arch_groba.net) 
Komentarze: bieżące