„A jak w sierpniu dojdą kłosa, precz ze wszystkim, w ręku kosa”.
- sierpnia 14 2014
- KULTURA I OŚWIATA
- 4610 czytań
- 2 komentarze
Pielgrzymując po Ziemi Świętej; „Śladami Odkupiciela”, niemal z natury rzeczy należy wstąpić do Bazyliki Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Jerozolimie. Według Tradycji Najświętsza Maryja Panna zasnęła w Wieczerniku. Natomiast miejscem związanym z Wniebowzięciem była Dolina Józefata - w pobliżu Ogrodu Oliwnego, dokąd Apostołowie przenieśli ciało Matki Jezusa i złożyli je w grobie.
To Cudowne wydarzenie zabrania Matki Pana Naszego Jezusa i naszej Matki z ciałem i duszą do nieba, dziś upamiętnia ludowi potężny kościół (dwupoziomowy) nazwany Bazyliką Zaśnięcia NMP (Dormitio Sanctae Mariae).
Do krypty w dolnym kościele, - gdzie znajduje się grób Maryi, schodzi się spiralnymi schodami. Masywne filary podtrzymują pomieszczenie w kształcie rotundy, na środku, którego znajduje się rzeźba (z drewna i kości słoniowej) śpiącej Maryi, ułożonej na fundamencie granitowym. Jest to jakże właściwe miejsce, aby rozważać życie Matki Jezusa Chrystusa i naszej Matki.
Chwalebne Wniebowzięcie w świecie chrześcijańskim było czczone od zarania wieków, ale dopiero papież Pius XII w 1950 roku ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. W chrześcijańskiej Europie święto Wniebowzięcia jest nazywane przez rolników Świętem Matki Boskiej Zielnej. W wielu parafiach w tym dniu odbywają się odpusty parafialne. Na ten szczególny dzień od wieków podążają pielgrzymi z polskich miejscowości.na Jasną Górę w Częstochowie. Jest to jak dyby zlot Polaków zdążający „strumieniowo” ku klasztorowi, aby być w Święto Wniebowzięcia Matki Boskiej na Jasnej Górze.
Rolnicy, jak mówi przysłowie; „na Wniebowzięcie zakończone żęcie” zebrawszy zboże z pól, zwyczajowo poświęcają swoje plony, - owoce trudu rolniczego, w kościołach swoich parafii. W naszym grobelskim kościele, któż nie pamięta ustawionych bukietów ułożonych wokół głównego ołtarza, które gospodarze ze: Świniar, Trawnik, Ispiny i Krzykówki oraz Grobli przynosili do poświęcenia. Imponująca była ich zawartość. Bukiet opasany sznurem lub kawałkiem krótkiego lejca, obejmował „przedstawicieli” wszystkiego, co tylko rosło na polach, łąkach, w sadach i przydomowych ogródkach. Były tam zioła (lecznicze) jak: mięta ogrodowa, bylica i piołun, różne kwiaty z przydomowego ogródka itp. Wśród tych ziół i kwiatów musiały znaleźć się kłosy: pszenicy, żyta i owsa. Również miały swoje miejsce jabłka i gruszki, a nawet makówki i bób. Wierni nieuprawiający roli święcili symboliczne bukiety kwiatów, co zresztą staje się obecnie powszechne.
Na niwie tradycji ludowej święcenia płodów ziemi w dniu Matki Bożej Zielnej, dzisiaj święci się wieńce dożynkowe, które często są rekwizytami „dożynek”. W wieńcach dożynkowych niekiedy widać kunszt i pomysłowość gospodarską. Zawierają w swojej treści nie tylko elementy religijne, ale również patriotyczne.
(Emil z Gliwic 2014)